De inkomsten en uitgaven van een prof

Er gaat heel veel geld om in de tenniswereld. De echte toppers hebben over de financiën ook zeker niks te klagen. Maar hoe is dat bij de mindere spelers? Lukt het hen het hoofd boven water te houden en nog een leuke bankrekening over te houden voor na de carrière?

Goed bestaan
Als proftennisser heb je een mooi leven. Je reist de hele wereld rond om toernooien te spelen en komt op de mooiste plaatsen. Is het ijskoud in de winter, dan speel jij onder zomerse temperaturen in Melbourne. Op die manier kom je de winter wel door. En je bent ook nog bezig met je favoriete sport. Als je een keer eerder bent uitgeschakeld, hoe je niet te treuren. Dat geeft je mooi de kans om er op uit te trekken en de omgeving te zien.
Medelijden is dan ook niet op zijn plaats bij de profs, maar financieel is het niet altijd makkelijk. Buiten de top-20 van de wereld zijn er zo'n 1000 mannen en 1000 vrouwen, die de droom najagen om bij de mondiale top te horen. Zij spelen toernooien waar weliswaar ranglijstpunten, maar nauwelijks geld te verdienen is. Deze spelers zijn minder in beeld, waardoor het voor sponsoren minder aantrekkelijk is ze te ondersteunen. Duidelijk is dat slechts een beperkt aantal het uiteindelijke doel weet te bereiken.

Hoge kosten
Je zou denken dat een speler rond plaats 75 op de wereldranglijst, het financieel helemaal niet slecht heeft. Maar niets is minder waar. Als proftennisser maak je veel kosten. Zelfs als je in de 1e ronde van een Grand Slam wordt uitgeschakeld, en 15.000 euro verdient, blijft er niet veel over.
In eerste instantie gaat er meteen 30% vanaf aan belastigen. Ook heb je een vliegticket nodig om op bestemming te komen. Wil je een coach meenemen dan verdubbelt dat bedrag nog eens. Voor de Australian Open lopen die kosten al snel op tot 3.500 euro. En dan moet je ook nog het salaris en de hotelkamer van je coach betalen. Je mag dan van geluk spreken dat je niet voor je eigen tennisrackets en tenniskleding hoeft te zorgen, maar daarvoor op sponsoren kan terugvallen.
Zo speel je aan totaal prijzengeld wel een mooi bedrag bij elkaar, maar blijft daar niet veel van over. En dan te bedenken dat de winnaar van een Grand Slam een slordige 2 miljoen euro verdient. Dan te bedenken dat de mindere goden op de ATP-toernooien, Challengers en Futures het met veel minder moeten doen. Zo zijn er de nodige stemmen opgegaan om de verdeling van het prijzengeld aan te passen, want uiteindelijk willen zij maar al te graag een leuk zakcentje overhouden voor na hun carriere.